Μαθητές του ΕΠΑΛ Λουτρακίου ζήτησαν να μιλήσουν για τη στάση τους στην παρέλαση.
Το βρήκαμε σε τοπικό blog... Ας τους αφήσουμε να τα πουν..
Με προσέγγισαν 3 μαθητές του Επαγγελματικού Λυκείου (ΕΠΑΛ) Λουτρακίου (ο ένας εξ αυτών γιός πολύ καλού φίλου μου που ήταν παρών), και ζήτησαν να τους αφιερώσω πέντε λεπτά. Καταρχήν με ενημέρωσαν ότι σέβονται τον αγώνα απέναντι στον πολιτικό παραλογισμό των τελευταίων ετών και στην προσπάθεια που κάνω να ενημερώσω τον κόσμο μέσα από την αρθογραφία μου στο τοπικό, αλλά και το πανελλαδικής εμβέλειας blog που διαχειρίζομαι και συμμετέχω.
Μετά από 3-4 λεπτά συζήτησης γύρω από τα πολιτικά και την άποψη μου για το εγγύς μέλλον, κατόπιν της ερώτησης τους, η συζήτηση στράφηκε στην παρέλαση.
Όπως με ενημέρωσαν, η αντίδραση τους -όπως και του Λυκείου Λουτρακίου, κατά δήλωση τους- ήταν η ηπιότερη από αυτές που είχαν προγραμματίσει, αφού δεν υπήρχε κάποιος εκπρόσωπος της κυβέρνησης, αφήνοντας υπόνοιες ότι εφόσον παρίστατο στην εξέδρα κάποιος π.χ βουλευτής της
περιοχής, οι αντιδράσεις θα ήταν εντονώτερες.
Η πρόθεση τους δεν ήταν να στοχοποιήσουν την δημοτική αρχή (αφού όπως είπαν "όποια και να ήταν θα κάναμε το ίδιο"), ούτε να περιορίσουν την ένδειξη διαμαρτυρίας τους και αντίθεση τους στα τοπικά δρώμενα.Ο στόχος ήταν "να γυρίσουμε την πλάτη στην εξουσία, όπως ακριβώς την έχει γυρίσει και αυτή με την πολιτική τους στην παιδεία, στην δυνατότητα εργασίας και γενικά στην χώρα".
Αναφέρθηκαν στα φετινά προβλήματα με την έλλειψη βιβλίων, με την έλλειψη καθηγητών, με την ανυπαρξία κονδυλίων και υποστήριξης από το κράτος για εξαρτήματα των εργαστηρίων του για την πρακτική τους, αλλά και για τις ελλείψεις στο σχολείο, οι οποίες είναι αποτέλεσμα όλων των δημοτικών και πολιτειακών αρχών.
Αναφέρθηκαν επίσης σε συμμαθητές τους ή σε πρόσφατα αποφοίτους οι οποίοι "λιώνουν στην δουλειά με 200-210 ώρες μηνιαίως για 550 ευρώ" και οι οποίοι αναγκάζονται να ζητάνε χαρτζιλίκι και να μένουν με τους γονείς τους, οποίοι όμως με την σειρά τους έχουν "υποστεί και αυτοί τις συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής και αδυνατούν να βοηθήσουν όπως θα έπρεπε".
Χαιρέτισα τον φίλο μου και τους 3 μαθητές, και άφησα την ωραία αυτή παρέα και συζήτηση με την κατάθλιψη που σου δημιουργεί η απόγνωση στην φωνή νέων, ζωντανών, φιλόδοξων και αδημονούντων να ζήσουν και να δημιουργήσουν νέων.
ΠΗΓΗ: http://loutraki1.blogspot.com/2011/10/blog-post_5297.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου