Αγωνιζόμαστε ενάντια στην πολιτική που τροφοδοτεί το φασισμό!

Με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτέμβρη, ξεδιπλώθηκε μια ολόκληρη βεντάλια «αποκαλύψεων» σε σχέση με την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής. Παράλληλα, ξεδιπλώθηκε και μια δεύτερη βεντάλια, αυτή των ερωτημάτων. Είναι εγκληματική οργάνωση η Χρυσή Αυγή; Πώς φτάσαμε έως εδώ, από πού τροφοδοτούνται τα φασιστικά μορφώματα, ποιος ήξερε και ποιος όχι, πώς αντιπαλεύεται ο φασισμός;

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι εγκληματική οργάνωση, είναι πολιτικό μόρφωμα με εγκληματική δράση. Κι όποιος συγκαλύπτει αυτό το γεγονός, βγάζοντας από την άκρη την πολιτική διάσταση, αφενός υποτιμάει το ρόλο της, αφετέρου καλύπτει τα νότα του ίδιου του συστήματος που τη γέννησε και την τροφοδότησε.

Γιατί η άνοδος της Χρυσής Αυγής και το νταηλίκι που με άνεση έπαιξε στις πόλεις και τις συνοικίες της χώρας πάτησε επάνω σε μια συνολική κατάσταση, τροφοδοτήθηκε από την πολιτική ενός συστήματος που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να επιβάλει τη φασιστικοποίηση της ζωής μας σε κάθε της έκφραση. Έκλεισαν τα μάτια στις σβάστικες, αδιαφόρησαν για τις δολοφονικές επιθέσεις, λίγο ασχολήθηκαν με τους τραμπουκισμούς, δεν έδωσαν σημασία στις σημαίες της Χούντας που ανέμισαν. Αντίθετα,  χαζογέλασαν με τη γραφικότητα των στελεχών, τους χάιδεψαν στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις, πρόβαλαν έως και το life style των νέων βουλευτών…

Τώρα, όλοι αυτοί πέφτουν απ’ τα σύννεφα! Κάνουν πως δεν ήξεραν, εντυπωσιάζονται από τη φρίκη και προσπαθούν να εμφανιστούν ως οι αδέκαστοι που εξαρθρώνουν το έγκλημα.

Όμως, το πραγματικό ζήτημα είναι πολιτικό και όχι νομικό ή ποινικό. Αυτό το σύστημα, όπως έχει αποδείξει και η ίδια η Ιστορία, έχει ανάγκη από τέτοια φασιστικά μορφώματα για να τα κρατάει στην εφεδρεία και τη δύσκολη στιγμή να τα χρησιμοποιήσει ενάντια στο λαό. Κι όταν δεν φτάνει στην ανοιχτή φασιστική επιλογή, όταν δεν έχει έρθει ακόμη ο καιρός γι’ αυτήν, βρίσκει τρόπους να χρησιμοποιεί τις φασιστικές ομάδες και τη δράση τους ενάντια στο λαό. Γι’ αυτό και η θεωρία των δύο άκρων με την οποία από την αρχή μας πιπίλισαν το μυαλό τα στελέχη του συστήματος και της κυβέρνησης. Γιατί, εάν το ένα άκρο είναι η Χρυσή Αυγή, το άλλο άκρο είναι γι’ αυτούς ο ίδιος ο λαός και οι αγώνες του! Το άλλο άκρο γι’ αυτούς είναι και οι κάτοικοι της Χαλκιδικής που παλεύουν για τον τόπο τους και αντιμετωπίζουν την ίδια κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης, το άλλο άκρο είναι οι μαθητές της Λαμίας που έκαναν κατάληψη στο ΕΠΑΛ, τους συνέλαβαν και τους καταδίκασαν. Το άλλο άκρο είναι ο λαός και η νεολαία που παλεύει για τη ζωή του ενάντια στην πολιτική της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της φασιστικοποίησης!

Το φασισμό τσακίζουν αγώνες λαϊκοί!

Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τα δικαστήρια και τις αποφάσεις τους. Ακόμη και αν καταδικαστούν οι ένοχοι για τα ποινικά τους εγκλήματα, παραμένει το πολιτικό ζήτημα της πολιτικής δράσης και ανάπτυξης των φασιστικών ομάδων. Εξακολουθεί να υπάρχει η παρέμβασή τους ακόμη και μέσα στα σχολεία μας. Κι ίσως να συνεχιστούν και οι ανοιχτές τους επιθέσεις όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός.

Απέναντι στη φασιστική πρόκληση, η απάντηση δεν βρίσκεται σε εντυπωσιασμούς και πυροτεχνήματα. Η απάντηση βρίσκεται στους μαζικούς αγώνες του λαού και της νεολαίας!

Η πάλη ενάντια στο φασισμό και τις ιδέες του περνάει μέσα από την πάλη ενάντια στην πολιτική του συστήματος, ενάντια στον εκφασισμό της ζωής. Ο αγώνας αυτός περνάει μέσα από τον αγώνα για τα δικαιώματά μας, για τη διεκδίκηση της ζωής που μας ανήκει!

Να κάνουμε τα σχολεία μας έναν τόπο αφιλόξενο για τις φασιστικές ιδέες! Να δυναμώσουμε τη συλλογική πάλη! Να αγωνιστούμε για την ανασυγκρότηση και την πολιτικοποίηση του μαθητικού κινήματος! Να παλέψουμε μαζί με όλο το λαό ενάντια στη φασιστικοποίηση, για τα δημοκρατικά μας δικαιώματα και τις ελευθερίες!