Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2020

Μαθητικό άρθρο στο Έναυσμα (τεύχος 54)

 

Οι μαθητές στον αγώνα 

Του Ν. Μ. 

 Στην αρχή της φετινής χρονιάς, σχεδόν ταυτόχρονα με το άνοιγμα των σχολείων, ξέσπασε ένα μαζικό κίνημα μαθητικών καταλήψεων που διεκδικούσε υγειονομικά μέτρα προστασίας απέναντι στην πανδημία και απόσυρση του νομοσχεδίου-έκτρωμα της Κεραμέως. Φυσικά αυτή η εξέλιξη είναι ιδιαίτερα θετική καθώς εξέφρασε την οργή της νεολαίας, αλλά και όλης της κοινωνίας. Η απήχηση του αγώνα των μαθητών και εκτός των ορίων του σχολείου, έγκειται στην αναγνώριση από το σύνολο του λαού πως είναι και αυτός απροστάτευτος μπροστά πανδημία όπως και εμείς ( στοιβαγμένοι σε τμήματα 27 ατόμων, μοναδικό μέσο προστασίας η μάσκα, ελλείψεις στην καθαριότητα κλπ).

 

 Ο δίκαιος χαρακτήρας των αιτημάτων της μαθητικής νεολαίας (ολιγάριθμα τμήματα των 10-15 ατόμων, προσλήψεις καθηγητών-καθαριστών, δωρεάν τεστ COVID για όλους, κατάργηση της τράπεζας θεμάτων και της βάσης του 10) μπορούσε, εν δυνάμει, να πυροδοτήσει αντιστάσεις και εξεγέρσεις και σε άλλα κομμάτια της κοινωνίας. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο η κυβέρνηση κατέστειλε βίαια τις μαθητικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο. Με επιθέσεις της αστυνομίας σε καταλήψεις και συλλήψεις σε μαθητικές πορείες, με απειλές της Υπουργού για μαθήματα τα Σάββατα και τις αργίες, αλλά και με το πιο ταξικό και καθώς φαίνεται απεργοσπαστικό εργαλείο της τηλεκπαίδευσης, η κυβέρνηση αντεπιτέθηκε βάναυσα στις νεοσύστατες μαθητικές αντιστάσεις. Το κράτος έδειξε έτσι το πραγματικό του πρόσωπο απέναντι σε έναν αγώνα τόσο μαζικό και δίκαιο που, εντός λίγων μηνών, ταρακούνησε ολοκληρωτικά μια κοινωνία «παράλυτη» από την καραντίνα. Μια χαρά, μάλιστα, βόλεψε την κυβέρνηση το κλείσιμο Λυκείων και Γυμνασίων και η υποχρεωτική εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης στα πλαίσια του νέου lockdown. Ειδικά στην παρούσα φάση που μεταξύ των μαθητών συνέχιζε να υπάρχει αναβρασμός και φοβόταν ότι αυτό θα εκφραστεί ξανά στο δρόμο.

 

 Η νεολαία πάλι συκοφαντείται ως «υπεύθυνη για τη διασπορά του ιού». Ξανά προσπαθούν με απαγορεύσεις, πρόστιμα και καταστολή να φιμώσουν την ανάγκη της για κοινωνική και πολιτική ζωή. Ακόμα, πασχίζουν να την φιμώσουν με νέα μέτρα πειθάρχησης, εισάγοντας τον θεσμό της διαγωγής στα σχολεία και ιδιαίτερα καθιστώντας τη στράτευση υποχρεωτική στα 18 και αυξάνοντας τη στρατιωτική θητεία. Στα πλαίσια αυτά, το κράτος θα βρίσκει πρόσφορο έδαφος για την ιδεολογική του παρέμβαση στα νέα μυαλά, διαδίδοντας το δηλητήριο του μίσους απέναντι στους γείτονες λαούς και της τυφλής υποταγής στο σύστημα. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως, μέσω της αυξημένης στρατιωτικής θητείας, το κράτος θα μειώσει φαινομενικά το αυξημένο ποσοστό ανεργίας στους νέους, αφού οι στρατευμένοι δεν δηλώνονται ως άνεργοι.

 

 Και όλα αυτά γιατί; Γιατί αυτή η νεολαία προορίζεται να γίνει στρατιά ανασφάλιστων, απλήρωτων εργαζομένων χωρίς το δικαίωμα της διεκδίκησης, μελλοντικά υποχείρια των εργοδοτών. Αυτή είναι η νεολαία που θέλουν να γίνει αναλώσιμη ύλη εκμετάλλευσης για την εργοδοσία και κρέας για τα κανόνια τους, θύμα των συμφερόντων τους, στους πολέμους που ετοιμάζουν. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση, πιστή στις διαχρονικές επιδιώξεις του συστήματος και όλων των προκατόχων της, προσπαθεί να αποκλείσει από την εκπαίδευση μεγάλη μερίδα μαθητών, προερχόμενη από τα κατώτερα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα, εντείνοντας προϋπάρχουσες ανισότητες. Με την τράπεζα θεμάτων πετούν την νεολαία εκτός σχολείου, με τη βάση του 10 εκτός σπουδών και εν γένει μέσω στης πολιτικής των ταξικών φραγμών πετσοκόβουν την προοπτική της. Βέβαια, η λυσσαλέα επίθεση στις καταλήψεις δεν φανέρωσε μόνο τις στοχεύσεις και τις διαθέσεις της κυβέρνησης για τους νέους, αλλά και τους φόβους της για μια ενδεχόμενη εξέγερση που θα μπει φραγμός στις μαύρες βλέψεις της. Γι΄ αυτό, άλλωστε, θέλουν με κάθε τρόπο να χωνέψουμε ιδεολογικά την πειθάρχηση και την υποταγή.

 

 Οι καταλήψεις όμως, παρά την αρχική τους ορμή και το δίκαιο των αιτημάτων τους, δεν κατάφεραν, έως τώρα, να νικήσουν. Ρόλο σ’ αυτή την εξέλιξη έπαιξε η ανεπαρκής συγκρότηση του μαθητικού συνδικαλισμού σε πολιτικό και οργανωτικό επίπεδο, γεγονός που έθεσε όρια και δυσκολίες στη νικηφόρα έκβαση των κινητοποιήσεων. Για παράδειγμα, η αντίληψη του «έξω τα κόμματα» που επικράτησε στους κύκλους των καταλήψεων και σε ορισμένες περιπτώσεις παρεμπόδισε την παράθεση πολιτικών αιτημάτων, δεν βοήθησε στην παραπέρα πολιτικοποίησή τους, με αποτέλεσμα πολλές φορές να αποτελούν μονάχα έκφραση οργής. Φυσικά σε αυτό συνέβαλαν και οι λογικές ήττας, που έδειξαν στους μαθητές τον δρόμο της συνδιαλλαγής και του διαλόγου με το Υπουργείο, παρουσιάζοντας «αντιπροτάσεις» και «εκπαιδευτικά μοντέλα» στο σύστημα! Ιδιαίτερα δε, όταν η επίθεση της κυβέρνησης οξύνθηκε, με τους μαθητές να μετρούν συλληφθέντες και την Κεραμέως να τους απειλεί με τηλεκπαίδευση και αναπληρώσεις μαθημάτων, η γραμμή της συνδιαλλαγής και της ήττας δεν μπορούσε να δώσει πολιτικά εφόδια για την συνέχιση του αγώνα – αντιθέτως, καλλιεργούσε τους όρους για την οπισθοχώρησή του. Συγκεκριμένα, τη στιγμή που άρχισε η καμπή του κινήματος των καταλήψεων και ενώ τίποτα χειροπιαστό δεν είχε κερδηθεί, η ΚΝΕ μιλούσε για νίκη του αγώνα και έβαζε νέα κατεύθυνση υποταγής στην αστική νομιμότητα, καλώντας όλα τα σχολεία να ανοίξουν για εκλογές πενταμελών-δεκαπενταμελών.

 

 Το συμπέρασμα λοιπόν από την πορεία των κινητοποιήσεών μας είναι ένα. Πως ο μαθητικός αγώνας δεν πρέπει να σταματήσει! Τα αιτήματα μας είναι ανικανοποίητα και άρα δεν πρέπει να κάνουμε βήμα πίσω! Παρά το καθολικό lockdown, να βρούμε τρόπους να οργανωθούμε. Τα συνδικαλιστικά όργανα πρέπει να ανακτήσουν τον πολιτικό ρόλο που τους αρμόζει, να γίνουν μαζικές συνελεύσεις και συλλογικές διαδικασίες. Καλούμαστε να βαδίσουμε στον δρόμο της αναμέτρησης με το σύστημα ενάντια σε λογικές συνδιαλλαγής και λογικές εκτόνωσης, της δήθεν βίαιης σύγκρουσης, που συχνά το μόνο που καταφέρνουν είναι να στήνουν γονείς και καθηγητές στο απέναντι μέτωπο. Οι καθηγητές και οι γονείς πρέπει σε αυτή τη μάχη να είναι στο πλευρό μας, αφενός γιατί είναι εξίσου θύματα της επίθεσης του κράτους, αφετέρου γιατί μια μαθητική εξέγερση, στηριζόμενη από μεγάλο μέρος της κοινωνίας, μπορεί να πάρει συνολικότερα χαρακτηριστικά και να έχει μεγαλύτερες πιθανότητες νίκης.


Μπορείτε να διαβάσετε όλο το τεύχος ΕΔΩ




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου