Εισήγηση της Μαθητικής Αντίστασης στην Κοινή εκδήλωση των Αγωνιστικών Κινήσεων και της Μαθητικής Αντίστασης|Αθήνα 14/12/2019

Η μαθητική νεολαία του σήμερα δεν έχει βιώσει κίνημα και δε φαντάζεται καν τι μπορεί  να κατακτηθεί μέσα από την  οργανωμένη πάλη, τους μαζικού και ανυποχώρητους αγώνες. Ας αναρωτηθούμε όμως τι κατακτήθηκε όταν οι μαθητές βγήκαν στους δρόμους  . Πότε νίκησαν και πότε αναμετρήθηκαν με αδιέξοδες λογικές, που παρόλα αυτά μας δίνουν χρήσιμα συμπεράσματα στο σήμερα.

Οι μαθητές και οι φοιτητές έχουν αγωνιστεί για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους, ενάντια στις πολιτικές των κυβερνήσεων που θέλουν να επιβάλλουν κάθε φορά και χειρότερους ταξικούς φραγμούς. Οι αγώνες τους αυτοί νίκησαν. Να θυμηθούμε τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του  1990-1991 όπου οι μαθητές αντιστάθηκαν με καταλήψεις στο νόμο Κοντογιαννόπουλου που επέβαλλε εξετάσεις για την προαγωγή από το Γυμνάσιο στο Λύκειο, σκληρά πειθαρχικά μέτρα για τους μαθητές, κατάργηση του δωρεάν συγγράμματος στους ,της  δωρεάν σίτισης και  στέγασης για τους φοιτητές. Τότε έφτασαν να τελούν υπό κατάληψη περισσότερο από το 70% των γυμνασίων και λυκείων της χώρας. Σε ένα από αυτά, δολοφονήθηκε ο Καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας κατά την διάρκεια συμπλοκής στις 8 Ιανουαρίου 1991, όταν γονείς και μέλη της τοπικής OΝΝΕΔ προσπάθησαν να "ανακαταλάβουν" το σχολείο. Το νομοσχέδιο αποσύρθηκε!!

Το 1998-1999 οι μαθητές αγωνίστηκαν στο πλευρό των καθηγητών τους  και έκαναν καταλήψεις ενάντια στο νόμο Αρσένη, που επέβαλλε σκληρά εξεταστικά μέτρα στα σχολεία καθώς και την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ με την κατάργηση του συστήματος των δεσμών, και την αντικατάστασή τους με πανελλαδικές εξετάσεις στις τρεις τάξεις του λυκείου. Μαχητικές και  πολύμηνες καταλήψεις που έμειναν στην ιστορία οδήγησαν στην  ‘’νίκη’’  και την απόσυρση του νόμου.

Όλα αυτά μας δίνουν ένα πολύτιμο συμπέρασμα. Ότι οι μαθητικές κινητοποιήσεις  και καταλήψεις με ξεκάθαρους στόχους πάλης (να ανατραπεί το νομοσχέδιο, αγώνας ενάντια στους ταξικούς φραγμούς), με ξεκάθαρο προσανατολισμό για το ποιοι είναι οι εχθροί μας και μέσα από την ενεργοποίηση όλων των μαθητών, Μπορούν να νικήσουν να ανατρέψουν τους αντιλαϊκούς τους νόμους στην εκπαίδευση αν παραμένουν σταθερά  στη βάση της ανυποχώρητης αντίστασης, χωρίς τις ψευδαισθήσεις της συνδιαλλαγής  και της προτασεολογιάς στο σύστημα!

Η νεολαία είναι  δύναμη κρούσης ενάντια στην τρομοκρατία, την κρατική καταστολή, τον φασισμό και τη διεκδίκηση των δημοκρατικών ελευθεριών του λαού. Το 1991 η νεολαία προχώρησε σε καταλήψεις για τη δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από φασίστες τραμπούκους, μέλη  της ΟΝΝΕΔ.  Το 2008 ξεσηκώθηκε ενάντια στην κρατική δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από ειδικό φρουρό της αστυνομίας. Ήταν μια εξέγερση της νεολαίας στην οποία η μαθητική βρέθηκε μπροστάρης  με μαζικές καταλήψεις και διαδηλώσεις. Έχει περίτρανα αποδειχθεί ότι η οργή της νεολαίας και η ‘’εξόρμηση’’ της στους δρόμους μπορεί να πυροδοτήσει μαχητικές λαϊκές αντιστάσεις.

Συμπέρασμα: Η νεολαία δεν υποτάσσεται στην τρομοκρατία μπορεί να σηκώσει κεφάλι  το έχουν αποδείξει οι αγώνες της ενάντια στη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής και την τρομοκρατία. Σήμερα ωστόσο και λόγω της ανυπαρξίας πραγματικού κινήματος η καταστολή έχει πάρει τα πάνω της.  χτυπά νεολαίους, καταστέλλει τους αγώνες τους, η κυβερνήσεις  καταργούν το άσυλο και βάζουν τη νεολαία στο στόχαστρο. ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Η  νεολαία δεν έχει κλειστά τα μάτια βλέπει επηρεάζεται και κρίνει. Είναι και δύναμη κρούσης ενάντια στο φασισμό. Όπως έδειξε  ο ξεσηκωμός της  για τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα το 1991 από φασίστες της ΟΝΝΕΔ. Όπως έδειξε ο ξεσηκωμός της το 2013 για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους φασίστες της Χρυσής Αυγής.

Οι μαθητές -και οι νέοι γενικότερα-  δεν πρέπει να αφήσουν τους φασίστες να δρουν ανενόχλητοι.

Καθώς το κίνημα είναι απών οι φασίστες προσπαθούν προσπαθούν να διοχετεύσουν την οργή της νεολαίας σε μαύρα αντιδραστικά μονοπάτια, να καλλιεργήσουν το μίσος απέναντι στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Μόνο με μαζικό αντιιμπεριαλιστικό-αντιφασιστικό κίνημα και μαχητικούς αγώνες θα τσακίσουμε το φασισμό, αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Η νεολαία δύναμη κρούσης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στον πόλεμο. Το 1999 η νεολαία αντιστάθηκε στην Αμερικανονατοϊκό πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και το 2003 συμμετείχε στο αντιπολεμικό κίνημα ενάντια στην επέμβαση των Αμερικάνων στο Ιρακ. Και εφόσον η νεολαία είναι μέρος του ευρύτερου λαικού κινήματος επηρεάζεται άμεσα και αυτή απο τις πολιτικές των ιμπεριαλιστών.

 Συμπέρασμα: Η νεολαία συμμετέχει μαζικά και στηρίζει το  λαϊκό κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Έχει αποδείξει πως οργανώνεται και αρνείται το μαύρο μέλλον εξαθλίωσης και πολέμων που που της ετοιμάζουν.

 

 

Το ερώτημα είναι πως θα χτιστεί στο σήμερα μαζικό  κίνημα νεολαίας, πως θα χτιστούν νικηφόρες αντιστάσεις των μαθητών άλλα και γιατί είναι αναγκαία η ύπαρξη κινήματος στο σήμερα. Η ύπαρξη δυναμικού κινήματος στο σήμερα είναι αναγκαία γιατί γίνεται μια δίχως προηγούμενο  αμφισβήτηση των δικαιωμάτων μας στην δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, στο απολυτήριο, στις σπουδές, στην επαγγελματική αποκατάσταση. Η ύπαρξη κινήματος στο σήμερα είναι αναγκαία γιατί μόνο με μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες θα μπορέσουμε να τους σταματήσουμε. Εισάγουν ταξικούς φραγμούς, επαναφέρουν την τράπεζα θεμάτων και τη βάση του 10, στα ΕΠΑΛ εισάγουν τη μαθητεία και προωθούν τις πρακτικές και τον ‘’εθελοντισμό’’ ( δηλαδή  την τσάμπα και ανασφάλιστη παιδική εργασία). Η  ύπαρξη κινήματος στο σήμερα είναι αναγκαία γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ανατρέψουμε την επίθεση και να νικήσουμε, να μην γίνουμε  η νέα γενιά εργαζομένων χωρίς δικαιώματα, η γενιά της εκμετάλλευσης και της υποταγής για την οποία και μας προορίζουν. 

Πρέπει να παλέψουμε ώστε τα μαθητικά όργανα τα πενταμελή και τα δεκαπενταμελή να ξαναβρούν τον πραγματικό τους ρόλο, το συνδικαλιστικό τους ρόλο αυτόν της οργάνωσης και της συμμετοχής σε αγώνες,να γίνουν πραγματικά όργανα προάσπισης και υπεράσπισης των μαθητικών δικαιωμάτων και όχι μόνο όργανα που αποκτούν ρόλο όταν χρειάζεται να οργανωθεί κάποια εκδρομή. Τα συνδικαλιστικά μας όργανα να γίνουν όπλα διεκδίκησης απέναντι στην ασυδοσία διευθυντών, υπουργείου και καταστολής. Πρέπει τα πενταμελή και τα δεκαπενταμελη να οργανώνουν πολιτικές συζητήσεις, να καλούνται συνελεύσεις, να πολιτικοποιούνται οι μαθητές και μέσα από τις διαδικασίες αυτές να βγαίνουν αποφάσεις αγώνα. Πρέπει τα όργανα αυτά να γίνουν φορείς υπεράσπισης των δικαιωμάτων και αντίστασης της μαθητικής νεολαίας ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές και την επίθεση στα σχολεία.Είναι ανάγκη να υπερασπιστούμε τον μαθητικό συνδικαλισμό και τα δημοκρατικά μας δικαιώματα.Να οργανωθούμε απέναντί στην τρομοκρατία των διευθύνσεων και στο “δικαίωμα” των εισαγγελέων να μπαίνουν στα σχολεία και να κάνουν συλλήψεις.

Οι καταλήψεις είναι ισχυρά μέσα πάλης. Όπλα στα χέρια των μαθητών. Πρέπει να αποφασίζονται με γενικές συνελεύσεις, στη βάση αιτημάτων αντίστασης και να παλεύουν για τα πραγματικά δικαιώματα των μαθητών στα πλαίσια του ευρύτερου λαϊκού κινήματος . Να αποφασίζονται και να είναι κτήμα όλων των μαθητών και όχι μιας μικρής ομάδας μαθητών.

Πρέπει να δημιουργηθεί ισχυρό κίνημα νεολαίας που θα θέτει  ξεκάθαρους στίχους πάλης που θα απαντούν στην ουσία της επίθεσης, θα πρέπει να χτίσουμε τις αντιστάσεις μας στην επίθεση και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας μέχρι τέλους. Πρέπει να ξεκαθαριστεί ποιοι είναι οι πραγματικοί εχθροί του λαϊκού και του νεολαιίστικου κινήματος: Η κυβέρνηση και οι ιμπεριαλιστές που με τα μνημόνια που υπογράφουν μας οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση και με τα πολεμικά τους σχέδια μας τα ζουν πολέμους.

Με τους εχθρούς μας δε συνδιαλλεγόμαστε αλλά τους αντιμετωπίζουμε στους δρόμους της αντίστασης και του αγώνα, πρέπει να γίνει ένα κίνημα νεολαίας ανεξάρτητο, μακριά από τη συνδιαλλαγή. Δεν πρέπει να έχουμε καμμια αυταπάτη ότι αυτό το σύστημα διορθώνεται και δεν πρέπει να αναζητούμε λύσεις στα υπουργεία. Αίτημα μας πρέπει να είναι η αναμέτρηση με το σύστημα. Πρέπει να σταθούμε ενάντιοι στο δρόμο της εκτόνωσης και τις λογικές που προβάλει η αναρχία. Είναι αναγκαίο επίσης να αφήσουμε τον ατομικό δρόμο και να προωθήσουμε την κοινή δράση στους αγώνες μας ενάντια στο σύστημα.

Πρέπει να παλέψουμε τις λογικές του εικονικού συνδικαλισμού της ΚΝΕ που προσπαθούν να εμφανίσουν μια πλάστη εικόνα κινήματος με συντονιστικά μακριά από τη βάση των μαθητών και πορείες εθιμοτυπικές μια φορά το χρόνο και προτάσεις μοντέλων εκπαίδευσης (ενιαίο δώδεκα χρόνο σχολείο κλπ) που έχει αποδειχθεί ότι δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα ή μάλλον έχουν μόνο αρνητικά αποτελέσματα καθώς εφησυχάζουν τόσο τους μαθητές όσο και το σύστημα που τέτοιες προσπάθειες δεν το φοβίζουν αλλά το ισχυροποιούν καθώς ξέρει πολύ καλά να τις αγνοεί. 

Πρέπει μέσα στα σχολεία να ενισχύσουμε έναν άλλο, διακριτό δρόμο, με ξεχωριστό στίγμα. Το δρόμο της οργανωμένης και συλλογικής αντίστασης, διεκδίκησης και πάλης. Μακριά από δρόμους που ψαρεύουν στην αποπολιτικοποίηση της νεολαίας. Πρέπει να ενισχύσουμε ένα δρόμο σε μόνιμη και δυναμική αντιπαράθεση με το σύστημα και τη συνδιαλλαγή. Πρέπει να εμπιστευτούμε τις δυνάμεις της νεολαίας που πάμπολλες φορές έχει αποδείξει ότι μπορεί να νικήσει. Να σταθούμε ενάντια στον άδικο αποκλεισμό συμμαθητών μας από το Απολυτήριο και της σπουδές. Να αντισταθούμε  στους ταξικούς φραγμούς και να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη δωρεάν και δημόσια εκπαίδευση.

H επίθεση διεξάγεται από κοινού σε μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικούς. Η Σύνδεση της επίθεσης στους φοιτητές με αυτή στους μαθητές είναι νομίζω σαφής εφόσον εμείς είμαστε η μελλοντική γενιά φοιτητών. Βέβαια και η επίθεση στους εκπαιδευτικούς συνδέεται άμεσα με αυτή στους μαθητές, καθώς πλέον όταν οι μαθητές θα συγκεντρώνουν χαμηλή βαθμολογία στα θέματα της τράπεζας θεμάτων ο εκπαιδευτικός του μαθήματος θα αξιολογείται αρνητικά, με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι λοιπόν ανάγκη να συγκροτήσουμε κίνημα από κοίνου με φοιτητές και καθηγητές, μόνο έτσι θα καταφέρουμε να σταματήσουμε την επίθεση και να νικήσουμε