Όχι στο «νέο»
Λύκειο!
Κανένας
καθηγητής απολυμένος
Όχι στις
διαγραφές των φοιτητών
Η
νέα σχολική χρονιά ξεκινάει με την
επίθεση ενάντια στα δικαιώματά μας να
εξελίσσεται σε όλα τα επίπεδα. Το μαζικό
κόψιμο των συμμαθητών μας της Α' Λυκείου
ήταν μια ακόμη απόδειξη ότι το «νέο»
σχολείο που έστησαν είναι ένα εξεταστικό
κάτεργο του οποίου το απολυτήριο είναι
για πολύ λίγους. Δίπλα σ' αυτό, βλέπουμε
του εκπαιδευτικούς μας να αξιολογούνται
και να απολύονται, βλέπουμε τους φοιτητές
-και αύριο τους εαυτούς μας- να διαγράφονται
από τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.
Ο
νόμος για το «νέο» Λύκειο που ψηφίστηκε
πέρσι, έχει φέρει τις πανελλαδικού
τύπου εξετάσεις σε κάθε τάξη για την
προαγωγή μας, την τράπεζα θεμάτων και
τις νέες αυξημένες βαθμολογικές
απαιτήσεις για την προαγωγή, ρυθμίσεις
που άφησαν μετεξεταστέους ή στην ίδια
τάξη χιλιάδες συμμαθητές μας με την
πρώτη τους εφαρμογή. Και η επόμενη
φουρνιά έχει πάρει το δρόμο της, σαν τα
πρόβατα στη σφαγή... Γίνεται φανερό, τόσο
από αυτά όσο και από όσα προηγήθηκαν,
ότι η πρόθεσή τους δεν είναι να
δημιουργήσουν ένα σχολείο που θα είναι
περίπου... ναός της εκπαίδευσης για όλη
τη νεολαία. Αντίθετα, η πρόθεσή τους
είναι να φτιάξουν ένα Λύκειο που θα
χωράει μόνο όσους μπορούν να το
πληρώσουν...
Γιατί,
πώς αλλιώς θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε
σε όλα αυτά; Πώς θα μπορέσουμε να περάσουμε
τις τάξεις και να φτάσουμε στο απολυτήριο
χωρίς φροντιστήρια ή/και ιδιαίτερα
μαθήματα; Κι αν είμαστε υποχρεωμένοι
να τα κάνουμε όλα αυτά, πώς θα μπορέσουν
οι οικογένειές μας να καλύψουν τα
τεράστια έξοδα που απαιτούνται; Εδώ
έχουμε μαθητές που λιποθυμούν μέσα στα
σχολεία από την ασιτία και μας ζητάνε
στην ουσία να πληρώσουμε περίπου ένα
ολόκληρο μηνιάτικο για να περάσουμε
μια τάξη. Είναι απλό: οι μεγάλη πλειοψηφία
δεν έχει, δεν θα δώσει, δεν θα περάσει,
δεν θα τελειώσει το λύκειο...
Είναι
το σχολείο των Μνημονίων. Είναι η
ένταση των ταξικών φραγμών, που στις
σημερινές συνθήκες παίρνει μεγαλύτερες
διαστάσεις και αφορά ακόμη περισσότερους
από εμάς. Γιατί η πολιτική απόφαση
που έχει πάρει το σύστημα και για τη
νεολαία είναι να τσακίσει κάθε δικαίωμα,
να καταργήσει το δικαίωμά μας στην
εκπαίδευση.
Το
σχολείο του Μνημονίου δεν έχει όμως
μόνο υποταγμένους μαθητές χωρίς
δικαιώματα. Έχει και υποταγμένους
καθηγητές, που με βάση την αξιολόγηση
των Δημοσίων Υπαλλήλων υποχρεώνονται
να γίνουν παιδονόμοι των μαθητών τους,
μπροστά στην απειλή της απόλυσης. Γιατί
η αξιολόγηση δεν θεσμοθετείται ούτε
για το καλό της εκπαίδευση γενικά, ούτε
για το καλό το δικό μας, ούτε για το καλό
των δασκάλων μας. Αφορά συνολικά τους
εργαζόμενους που μέσα σ' αυτούς είναι
και οι δικές μας οικογένειες. Αξιολόγηση
σημαίνει ότι οι καθηγητές θα είναι οι
επόμενοι απολυμένοι! Και μέχρι τότε,
θα πρέπει να αποδεχτούν τα χαμένα
εργασιακά τους δικαιώματα, να γίνουν
λάστιχο για να «περάσουν» κι αυτοί την
αξιολόγηση και να υποτάσσονται συνολικά
στις απαιτήσεις του συστήματος.
Άραγε,
ένας τέτοιος εκπαιδευτικός, που
υποχρεώνεται να λειτουργεί και να
διδάσκει με τέτοιο τρόπο, τι πραγματικά
μας διδάσκει και ποια σχέση οικοδομεί
με τους μαθητές του; Υποχρεώνεται να
μας διδάξει την υποταγή στο σύστημα.
Αλλά και να σταθεί απέναντι κι όχι
δίπλα μας στην προσπάθεια να βγάλουμε
το λύκειο. Πολύ περισσότερο, να
σταθεί απέναντί μας σε κάθε αγώνα μας,
σε κάθε κοινό αγώνα ενάντια στο σχολείο
του Μνημονίου.
Τα...
βάσανά μας δεν τελειώνουν όμως στο
σχολείο. Όσοι τυχεροί από εμάς κατορθώσουν
να φτάσουν στο απολυτήριο και να περάσουν
στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεν θα
συναντήσουν και πάλι το... ναό της μόρφωσης
και της επιστήμης. Το σύστημα έχει
προβλέψει και γι' αυτό εδώ και καιρό.
Γιατί το σχολείο του Μνημονίου το
ακολουθεί το αντίστοιχο πανεπιστήμιο.
Που βάζει νέους ταξικούς φραγμούς στο
δρόμο για το πτυχίο. Οι διαγραφές
180.000 φοιτητών που έχει εξαγγείλει το
υπουργείο εφαρμόζονται. Μια ρύθμιση
που συνοδεύεται από μια ολόκληρη
φιλολογία και αντιδραστική επιχειρηματολογία
για τη νεολαία συνολικά. «Αιώνιοι»
και «λιμνάζοντες» φοιτητές βαφτίστηκαν
και θα βαφτίζονται οι νεολαίοι που και
πάλι με ευθύνη του συστήματος και
της επίθεσής του όλα αυτά τα χρόνια, με
την κατάργηση δικαιωμάτων φοιτητικής
μέριμνας (πάσο, σίτιση, στέγαση)
αναγκάστηκαν να παρατήσουν τις σχολές.
Όσο
για το ότι... θα αδειάσουν οι θέσεις για
να έρθουν οι επόμενοι και ότι αυτοί οι
τεμπέληδες κοστίζουν ένα κάρο λεφτά,
είναι κι αυτά στο πλαίσιο της συντονισμένης
προσπάθειας του συστήματος να πείσει
για τις επιλογές του. Οι παλιοί φοιτητές
δεν κοστίζουν τίποτα! Έχουν πάρει τα
βιβλία τους, μπορεί να τα έχουν
χρυσοπληρώσει κιόλας από την τσέπη
τους, δεν δικαιούνται απολύτως τίποτα
γιατί το ίδιο το σύστημα το έχει
εξασφαλίσει αυτό! Οι δε θέσεις των
εισακτέων, σίγουρα καθορίζονται από
την πολιτική επιδίωξη του συστήματος
κάθε φορά και δεν... μας τις τρώνε οι
λεγόμενοι αιώνιοι.
Απέναντι
σε όλα αυτά, η απάντηση πρέπει και μπορεί
να είναι κινηματική, μαζική και
πολιτική.
Έχουν
συγκεντρώσει όλα τους τα όπλα και
προχωρούν την επίθεση σε όλα τα επίπεδα.
Μας βομβαρδίζουν από τις τηλεοράσεις
και τις εφημερίδες για τους δικούς
τους μονόδρομους που περνάνε μέσα από
την καταστροφή του δικού μας μέλλοντος.
Τρομοκρατούν τους αγώνες και τη ζωή μας
συνολικά, με τη φασιστικοποίηση ολοένα
να σκληραίνει. Μας αρνούνται το δικαίωμα
να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, μας
στέλνουν ΜΑΤ και εισαγγελείς, βάζουν
security στις
εισόδους των πανεπιστημίων. Θέλουν τη
νεολαία με το κεφάλι σκυμμένο, υποταγμένη
σε κάθε τους απαίτηση.
Δεν
θα σκύψουμε το κεφάλι!
Να
μαζέψουμε κι εμείς όλες μας τις δυνάμεις!
Να αξιοποιήσουμε τα
συλλογικά μας όργανα,
τις γενικές συνελεύσεις,
τα 5μελή
και τα 15μελή.
Να πάρουμε αποφάσεις
αγώνα ενάντια στην επίθεση!
Έχουμε
τη δύναμη, με τον μαζικό και συλλογικό
αγώνα, με το πολιτικοποιημένο
μαθητικό κίνημα στο πλευρό του λαού
να δώσουμε τη μάχη. Μαζί με τους
δασκάλους μας που δέχονται την ίδια
επίθεση! Αυτό είναι που φοβούνται,
αυτό είναι που θέλουν να αποφύγουν γιατί
είναι ο μόνος παράγοντας που μπορεί
να ανατρέψει την πολιτική τους, την
πολιτική των ταξικών φραγμών στην
εκπαίδευση, της κατάργησης των
δικαιωμάτων της νεολαίας και του λαού,
της υποταγής και της τρομοκρατίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου