Στο συμβιβασμό να ‘μαστε «κακοί» μαθητές!

Λίγες μέρες μένουν για τις Πανελλαδικές εξετάσεις.
Για μια ακόμη χρονιά θα μπούμε στις σχολικές μας αίθουσες, που θα 'ναι πλέον ντυμένες «εξεταστικά κέντρα» και θα περιμένουμε εκείνα τα χαρτιά, τα θέματα που μας λένε πως θα κρίνουν το μέλλον μας.
Διάβασες αρκετά; Θυσίασες αρκετό χρόνο από τη ζωή σου; Παράτησες το αγαπημένο σου άθλημα, τους φίλους, τα χόμπι για να «αφοσιωθείς στον στόχο»;
Κι έτσι αρχίζουν οι ενοχές. Οι ενοχές, γιατί νιώθεις πως δεν αντέχεις άλλο. Ενοχές που έχασες, λες, τόσο πολύτιμο χρόνο για να κοιτάξεις για λίγο έξω από το παράθυρο τον ήλιο, ή επειδή κοιμήθηκες νωρίς. Τύψεις, γιατί μπορεί να μην τα καταφέρεις και τζάμπα κι οι γονείς σου πλήρωναν φροντιστήρια.
Κι έρχεται η απογοήτευση και λες πως δεν είσαι αρκετά ικανός, πως δεν αξίζει ακόμη ακόμη να το προσπαθήσεις. Δεν τα παίρνεις, λες, εσύ τα γράμματα. Ποτέ δεν ήσουν ο πρώτος μαθητής, τόσο έξυπνος, τόσο μελετηρός.
18 Μαϊου ξεκινούν οι Πανελλαδικές.
Άλλους θα μας βρουν αγχωμένους πάνω απο βιβλία να τρέχουμε για να προλάβουμε την ύλη. Άλλους θα μας βρουν παραιτημένους, πεισμένους εξ αρχής πως δεν θα τα καταφέρουμε.

Συμμαθητή, συμμαθήτρια, έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί όλα αυτά;
Μας έμαθαν από το δημοτικό να μετράμε πόσο αξίζουμε με αριθμούς. Να νιώθουμε «καλύτεροι» ή «χειρότεροι» από το διπλανό μας με βάση τι βαθμούς γράφει μια κόλλα χαρτί.
Προσπάθησαν να μας πείσουν ότι δεν μπορούμε να σκεφτούμε, γι’ αυτό θα πρέπει να παπαγαλίζουμε σελίδες βιβλίων που εκείνοι θα γράφουν.
Θέλησαν να βλέπουμε το συμμαθητή μας ως ανταγωνιστή για τη θέση στο Πανεπιστήμιο.
Μας έδειξαν τον ατομικό δρόμο, εκείνον που σε θέλει μόνο σου να προσπαθείς για να τα καταφέρεις. Και μας είπαν πως είναι ο μοναδικός τρόπος.
Η περίληψη του μαθήματός τους απλή: είτε περάσεις σε σχολή είτε όχι, συμβιβάσου. Μη θέλεις και πολλά, γιατί δεν αξίζεις και πολλά.
Λένε ψέματα!
Στο συμβιβασμό που μας ζητούν θα ‘μαστε «κακοί μαθητές» από επιλογή! Είμαστε νέες και νέοι κι έχουμε δίψα για ζωή. Κι αυτή είναι δίψα για εμπειρίες, για σπουδές, για ελευθερίες, για εργασία με δικαιώματα. Για μια ζωή χωρίς μοναξιά. Μια ζωή που να μπορούμε να χαράξουμε οι ίδιοι. Αν χάσουμε αυτά τα θέλω, τότε με τι θα μείνουμε;
Στις 18 Μάη ξεκινούν οι Πανελλήνιες. Δεν θα ‘ναι ούτε η πρώτη μάχη, ούτε κι η τελευταία. Αλλά θα ‘μαστε παρόντες και σε αυτή.
Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Το λέμε δυνατά και το εννοούμε: απαιτούμε δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους!