...και δεν υποκύπτουμε. Δεν πέφτουμε στις «παγίδες» τους.
Μαθητές και μαθήτριες,
Συνεχίζουμε ενεργά τον αγώνα μας όσο αντιστεκόμαστε να «ακούσουμε» τις διαστρεβλώσεις τους. Αγωνιζόμαστε για ένα μέλλον το οποίο δεν θα είναι δυσοίωνο όσο αντιδρούμε στη δημοκοπία των οιονεί σωτήρων μας.
Δεν εγκλωβιζόμαστε στο τέλμα τους!
Η αδιαφορία και η συναναστροφή με συμμαθητές μας οι οποίοι οδηγούνται στο φασισμό και υπνωτίζονται από αυτόν μας οργίζει. Μας οργίζουν και μας θλίβουν σκηνές όπου συμμαθητές μας, των οποίων την πόρτα σαν να μη χτύπησε το μνημόνιο, υποτιμούν –και όχι μόνο- μετανάστες και άλλους δίχως να θέλουν να συνειδητοποιήσουν την εικόνα της πραγματικότητας... Μας οργίζει και μας θλίβει επίσης το γεγονός οτι συμμαθητές μας έχουν γαλουχηθεί σε τέτοιο περιβάλλον που τους οδηγεί στο να χρησιμοποιούν την βία –λεκτικά και σωματικά- σε ανυπεράσπιστους μετανάστες ρίχνοντάς τους την ευθύνη για την ανεργία, τον πολιτισμό, τα ναρκωτικά… Συμμαθητές μας που θεωρούν τη Χρυσή Αυγή ως την ελίτ της κοινωνίας μας. Πάνω απ’ όλα, μας οργίζει και μας θλίβει ο χλευασμός ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις που έχουν δημιουργηθεί και κατασκηνώσει και στα σχολεία μας.
Είμαστε μαθητές με όνειρα για ένα μέλλον με σεβασμό και αλληλεγγύη. Δεν ευχόμαστε, (συνεχίζουμε να) αγωνιζόμαστε ώστε να κάνουμε τις προσδοκίες μας πραγματικότητα γιατί κανένας αγώνας δεν πρέπει να σταματήσει επειδή κάποιοι δεν αγωνίζονται!
Ποιες όμως είναι οι αιτίες, που συμμαθητές μας κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα ζουν. Πολλά «γιατί;» που απαντήθηκαν χωρίς ευθεία απάντηση. Σε μια εποχή που ο καθένας καταχράζεται τα προσωπικά του συμφέροντα σε βάρος της κοινωνίας, ο φόβος για το διαφορετικό και για τις μεγάλες ανατροπές που πρέπει να γίνουν μας σταματάνε. Δεν είναι λίγες οι φορές που συμμαθητές μας δεν συμμετέχουν, παρά τη θέλησή τους, λόγω του φόβου των γονέων και γενικότερα λόγω του «σωστού»! Σωστό λοιπόν, είναι να εγκλωβιζόμαστε δίχως να αγωνιζόμαστε;
Οι περισσότεροι γονείς δεν επιτρέπουν σε συμμαθητές μας να συμμετέχουν σε πορείες μέχρι και συζητήσεις. Και αυτό γιατί είναι κατακλυσμένοι από το φόβο που προκαλεί η ίδια η κοινωνία μέσω των ΜΜΕ, των στερεοτύπων και των κακέκτυπων. Η κοινωνία μας, η οποία ανέκαθεν προσπαθούσε να μας απομακρύνει απ’ την πραγματικότητα, κάνοντάς μας απλούς παρατηρητές της επικαιρότητας, καταφέρνει το σκοπό της καθημερινά, σκορπίζοντας το φόβο και μόνο στο άκουσμα της αντίδρασης και της αντίστασης. Και όταν η αντίσταση προκαλεί φόβο μπαίνουν όρια στον αγώνα μας περιορίζοντας τον αριθμό μαθητών που αντιστέκονται. Συνεπώς, μπαίνουν όρια και στον αριθμό μαθητών που ενημερώνονται. Ακολουθούν το δρόμο της παραπληροφόρησης που δημιουργεί η κοινωνία και στρέφονται είτε στην πλήρη αδιαφορία, είτε στο φασισμό, για να γίνουν έτσι αποδεκτοί στην κοινωνία και στις οικογένειές τους. Εδώ μιλάμε πάλι για τις διαστρεβλώσεις. Τις διαστρεβλώσεις από τις οποίες άλλοι πείθονται και άλλοι όχι. Διαστρεβλώσεις οι οποίες πρέπει να καταπατηθούν, δίχως να μας φοβίζουν.
Η κοινωνία εκτός αυτών, δεν χρησιμοποιεί ως ασπίδα μόνο τους γονείς και το φόβο, αλλά πλασάρει λανθασμένα πρότυπα και κενά είδωλα στους νέους. Πρότυπα τα οποία έχουν ως στόχο να μας απομονώσουν σε μια άλλη πραγματικότητα και τις πραγματικές μας ανάγκες δημιουργώντας μας ψεύτικες ανάγκες, του φαίνεσθαι. Γεγονός το οποίο πάντα υπήρχε, όμως ακμάζει στις μέρες μας. Γιατί πλέον περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους «κοσμικούς», των οποίων οι πάντα χαρούμενες, πλούσιες και αρμονικές ζωές δεν έχουν καμία σχέση με τις δικές μας. Από ανθρώπους κενούς, που μας παρουσιάζουν -σχεδόν πουλάνε- τις ζωές τους. Τι κοινό έχουμε όμως εμείς μ’ αυτούς; Ένα ψεύτικο μοντέλο ζωής έχει εισέλθει στην κοινωνία μας και μας βομβαρδίζει με πλασιέ ψευδαισθήσεων.
Κάπως έτσι δημιουργούνται ομάδες ανθρώπων-τάξεις. Μέχρι και στους μαθητές, οι οποίες συγκρούονται για μικρότητες μες τα σχολεία. Ξεχνάμε τον πραγματικό μας στόχο, την ενοποίηση και την αλλαγή. Τριγυρίζουν στο μυαλό μας οι ψευδαισθήσεις με αποτέλεσμα να μη σκεφτόμαστε τον αγώνα.
Μαθητές και μαθήτριες,
Ας ενωθούμε, λοιπόν, αφήνοντας στην άκρη τις αιτίες, τους φόβους και τις αντιπαραθέσεις που μας δημιούργησαν και ας αντισταθούμε! Δεν είσαι μόνος, δεν είσαι ο μόνος, όλα είναι δρόμος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου