Φτώχεια, ανεργία, λιτότητα, μειώσεις στους μισθούς, απολύσεις και πολλά ακόμη είναι τα μέτρα του Μνημονίου που επιβάλλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη ΝΔ και ΛΑΟΣ στον εργαζόμενο λαό τάχα μου-τάχα μου για το καλό του.
Χρεώνουν ευθύνες στο λαό και τη νεολαία για την σημερινή κατάσταση της χώρας, λες και είμαστε το ίδιο εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Θέλουν να μας πείσουν ότι λαός, εργαζόμενοι, μαθητές, φοιτητές, αστική τάξη είμαστε όλοι μαζί μια χαρούμενη οικογένεια και ότι γι’ αυτό πρέπει να συμβάλλουμε όλοι στο ξεπέρασμα της κρίσης. Έτσι, βρίσκουν την ευκαιρία να περνάνε ένα σωρό αντιλαϊκά μέτρα τάχα μου-τάχα μου πάλι για το καλό μας!
Μα μόνο για το «καλό» μας δεν είναι, αφού βλέπουμε ότι καταπατάνε και καταργούν κάθε δικαίωμα που μας έχει απομείνει. Μας μαυρίζουν το παρόν και μας φτιάχνουν ένα ακόμη πιο σκοτεινό μέλλον. Μας γυρνάνε πίσω, σε εποχές μεσαίωνα. Με λίγα λόγια, αυτό που αμφισβητείται σήμερα είναι το δικαίωμα του λαού και της νεολαίας στην ίδια τη ζωή.
Μέσα σ’ όλο αυτό το πανηγύρι της επίθεσης δε θα έμενε ο χώρος της εκπαίδευσης ανεπηρέαστος. Έχουν και για τη νεολαία -μαθητική και σπουδάζουσα- εξίσου ονειρικά στα λόγια τους νέα μέτρα. Μόνο που στην πραγματικότητα μόνο έτσι δε μπορείς να τα ονομάσεις, αφού φτιάχνουν ένα «νέο σχολείο» για τους μαθητές και ένα «νέο πανεπιστήμιο» για τους φοιτητές ακόμη πιο ταξικό, που στόχος τους είναι οι αμόρφωτοι, αδύναμοι και υποταγμένοι άνθρωποι. Εντατικοποίηση, τμήματα με 30 μαθητές, διαδραστικοί πίνακες, κατάργηση του δωρεάν βιβλίου, «γνώση χωρίς όρια», δηλαδή απεριόριστη ύλη και πολλά άλλα είναι αυτά που περιλαμβάνει το «νέο σχολείο». Θα μπορούσε λοιπόν να το ονομάσει κανείς αντιδραστικό νέο σχολείο, που θα στέλνει όλο και περισσότερους μαθητές στα φροντιστήρια, που θα φτιάχνει μαθητές οι οποίοι δεν θα τολμάνε να αγωνίζονται, να αντιδρούν, να τολμούν να φωνάζουν, να ονειρεύονται.
Δεν μπορεί όμως να κρυφτεί ο φόβος τους και η μεγάλη ανησυχία τους απέναντι στη δύναμη της μαζικής πάλης της νεολαίας και του λαού. Γιατί κάτι από τα λίγα που μαθαίνουμε σ’ αυτό το σχολείο είναι ότι όταν σ’ ένα σώμα ασκείται κάποια δράση θα υπάρξει και κάποια αντίδραση. Και αυτό είναι που φοβούνται πιο πολύ απ’ όλα. Τρέμουν τις ώρες που η οργή και η αγανάκτησή μας, εμάς και των γονιών μας, θα εκφραστεί στους αγώνες. Στους αγώνες που θα διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει. Στους αγώνες για τις ίδιες τις ζωές μας!!!
Μας έφτιαξαν ένα παρόν που δύο δρόμοι ανοίγονται για όλους μας. Ο δρόμος της υποταγής στην ξενόδουλη και επικίνδυνη πολιτική τους και ο δρόμος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ σ’ αυτή την πολιτική.
Λαός και νεολαία είναι ανάγκη να βαδίσουμε στο δρόμο της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Είναι ανάγκη του σήμερα ο καθένας μας να βαδίσει σ’ αυτόν τον δρόμο, στους αγώνες που θα ξεσπάσουν.
Με την εμπειρία των αγώνων του λαού μας να βγούμε πάλι στους δρόμους και να φτιάξουμε τα δικά μας τείχη στα κανόνια τους. Να αντισταθούμε σ’ αυτά που μας επιβάλλουν!
…μας παίρνουν το βιβλίο απ’ το χέρι… και μας κατηγορούν πως μείναμε αμόρφωτοι!
…μας παίρνουν το ψωμί απ’ το τραπέζι… και μας λένε πως πρέπει και συ να πεινάσεις!
…μας παίρνουν τη ζωή μέσα απ’ τα χέρια μας… και μας λένε πως έτσι πρέπει να γίνει!
Όχι, πρέπει να απαντήσουμε όλοι! Δεν έπρεπε να γίνει έτσι και ούτε θα σας αφήσουμε να γίνει.
ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ
ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ
ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΑΜΕ!!!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου