Οχι στα νΕα αντι-μαθητικΑ μετρα
Μ’ αγΩνες κατακτΑμε τα δικαιΩματΑ μας
Συμμαθητές συμμαθήτριες
Τριαντάρια τμήματα. Μεγάλες ελλείψεις καθηγητών. Μείωση ορίου απουσιών. Να ποιο είναι το «καλωσόρισμα» για τη νέα σχολική χρονιά που έχουν ετοιμάσει εναντίον μας το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση.
Αυτό είναι το πρώτο δείγμα από το «νέο σχολείο» που θέλουν να φτιάξουν πάνω στα ερείπια των δικαιωμάτων μας. Έτσι, Υπουργείο και κυβέρνηση εφαρμόζουν το σύνθημα που πλάσαραν «πρώτα ο μαθητής».
«Πρώτα ο μαθητής», λοιπόν. Γι’ αυτό θα μας στοιβάζουν τριάντα-τριάντα στην αίθουσα, σαν παστωμένες σαρδέλες. Και μετά, σ’ αυτές τις απαράδεκτες συνθήκες και από άποψη υγιεινής αλλά και μάθησης, θα ρίχνουν σ’ εμάς την ευθύνη που δεν καταλαβαίνουμε το μάθημα, που δεν λύνουμε τις απορίες μας, που δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Που είμαστε «ανάξιοι» για το Λύκειο…
«Νέο σχολείο», λοιπόν. Με χιλιάδες κενά καθηγητών σ’ αρκετά μαθήματα. Με χιλιάδες ώρες χαμένες. Με καθηγητές άλλης ειδικότητας να διδάσκουν άλλα μαθήματα. Με το εξωφρενικό και εξοντωτικό κυνήγι της ύλης, αν και όταν, προσλάβουν κάποιους παραπάνω καθηγητές.
«Πρώτα ο μαθητής», λοιπόν. Γι’ αυτό θέλουν να μας σφίξουν ακόμη περισσότερο τα λουριά, με τη μείωση του ορίου απουσιών. Να μην μπορούμε να πάρουμε ανάσα από το υπερφορτωμένο καθημερινό πρόγραμμα. Σαν πρόσχημα χρησιμοποιούν την «εύρυθμη λειτουργία» του σχολείου. Ποια «εύρυθμη λειτουργία» με τα τριαντάρια τμήματα και με τα τεράστια κενά καθηγητών; Μας απειλούν, μάλιστα ότι δεν θα δικαιολογούνται με τίποτε οι ομαδικές απουσίες, δηλαδή οι απουσίες για αγώνα, αποχές και καταλήψεις. Αυτός είναι ο στόχος τους. Να μας τρομοκρατήσουν, να μας εκφοβίσουν, να μας απειλήσουν ότι αν αγωνιστούμε για τα δικαιώματά μας, θα μείνουμε από απουσίες!
Τυχαία όλα αυτά; Δε νομίζουμε!
Η κρίση και το μνημόνιο βλέπεις. Το μνημόνιο, αυτό το συμβόλαιο ισοπέδωσης των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας, δεν θα μπορούσε να αφήσει έξω από το στόχαστρό του και τα δικά μας, τα μαθητικά δικαιώματα. Έτσι αποφάσισαν και διέταξαν οι αμερικάνοι και ευρωπαίοι αφεντάδες, αυτά εφαρμόζει πρόθυμα η κυβέρνηση!
Μειώσεις μισθών και συντάξεων, γκρέμισμα της ασφάλισης και της σύνταξης, φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση και ΜΑΤ για τους εργαζόμενους και το λαό.
Χειροτέρευση των συνθηκών στο σχολείο, εντατικοποίηση, παραπάνω φραγμοί στη μόρφωση, απαγόρευση του μαθητικού συνδικαλισμού και της ελευθερίας μας στο σχολείο.
Το «νέο σχολείο» που υπόσχονται θα είναι ακόμη πιο δύσκολο, ακόμη πιο σκληρό, ακόμη πιο αφιλόξενο για την πλειονότητα των μαθητών απ’ τα λαϊκά στρώματα. Χτυπούν τώρα το δικαίωμά μας στη μόρφωση, χτυπούν τις ελευθερίες για να μας προετοιμάσουν ότι αύριο θα είμαστε άνεργοι ή στην καλύτερη περίπτωση θα δουλεύουμε για ένα ξεροκόμματο χωρίς δικαιώματα.
Γι’ αυτό πρέπει να αντιδράσουμε.
Μας θέλουν υποταγμένους, ανήμπορους και φοβισμένους.
Να μην τους κάνουμε το χατίρι!
Να οργανώσουμε τη δική μας αντίσταση δίπλα στην αντίσταση των εργαζομένων και του λαού.
Το δίκιο είναι με το μέρος μας.
Το δίκιο θα το υπερασπιστούμε με τον αγώνα μας.
Ø Κανένα τμήμα πάνω από 25 μαθητές
Ø Διορισμοί καθηγητών για να μην υπάρχουν ελλείψεις
Ø Να μη μειωθεί το όριο των απουσιών
KATI PREPEI NA KANOUME EPIGODWS!!3ESHKOMWS REEEEE!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήο νόμος μέχρι πρόσφατα έλεγε ότι στα 25 άτομα γίνετε δεύτερο τμήμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά απ την άλλη όταν πάτε σε κάποια σχολή που θα είσαστε πάνω απο 80-100 άτομα στην αίθουσα, τα ίδια θα λέτε;
οι διορισμοί των καθηγητών γίνοντε κανονικά, αρκεί να ξεκουνήσουν κάποια ζώα μέσα στα σχολεία. το ότι κάπιοι καθηγητές πέρνουν άσχετα μαθήματα είναι καθαρά θέμα δικό τους.
και οι απουσίες που μειώθηκαν πόσες πήγαν ώστε να έχετε πρόβλημα αν χρειαστεί να πάτε στο γιατρό ή αν είσαστε άρρωστοι; γιατί για κάποιο άλλο λόγο ΔΕΝ πρέπει να δικαιολογούντε απουσίες, ούτε να γίνοντε απουσίες.
επίσης δικαίομα του καθ' ένα να κάνει κατάληψη για 1002 μαλακίες που μπορεί να στέκουν αλλά δεν τον νοιάζουν γιατί εκείνος θέλει να χάσει μάθημα, αλλά είναι μεγαλύτερο το δικαίομα του άλλου που θέλει να κάνει μάθημα.
επειδή οι καταλήψεις γίνοντε για να μη γίνετε μάθημα γι αυτό δεν θα δικαιολογούν τις απουσίες εκείνες.
α 30άρια τμήματα στα σχολεία σημαίνουν χειρότερο μάθημα, προβλήματα στις αίθουσες, λιγότεροι καθηγητές κλπ. Παιδαγωγικά, όλοι συμφωνούν ότι το μεγάλωμα μιας τάξης σημαίνει οπισθοχώρηση. Το ότι εν έτη 2010 η εκπαίδευση στη χώρα πάει χρόνια πίσω (όπως πάνε και ένα σωρό άλλα πράγματα σε σχέση με τα δικαιώματα του λαού) δεν είναι κάτι με το οποίο μπορούμε να συμφωνήσουμε. Το πώς είναι οι αίθουσες στα Πανεπιστήμια είναι θέμα άσχετο και μη συγκρίσιμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι διορισμοί και οι τοποθετήσεις στα σχολεία γίνονται με αποφάσεις του υπουργείου και των τοπικών διευθύνσεων και το αποτέλεσμα είναι πολλά κενά, πολλές αλλαγές, καθηγητές που έρχονται τρέχοντας στο σχολείο από το προηγούμενο και καθηγητές που διδάσκουν άσχετα μαθήματα. Η κατάσταση δεν είναι όπως διαφημίζουν στην τηλεόραση ή δηλώνει η Διαμαντοπούλου.
Το βασικό με τις απουσίες είναι το πόσο μπορεί να κάνει ένας καθηγητής (ή πολύ χειρότερα ένας διευθυντής) ό,τι γουστάρει και να απειλεί με αποβολές. Σ'ένα υπέροχο σχολείο της φαντασίας του καθενός μπορεί να ήταν όλα τέλεια, σ'αυτό όμως που πάμε δεν είναι καθόλου.
Οι καταλήψεις είναι μια από τις μορφές αγώνα που μπορεί να επιλέξουν οι μαθητές. Το βασικό είναι κάθε είδους κινητοποίηση να γίνεται με τη συμμετοχή όσο μπορεί περισσότερων μαθητών. Η κατάληψη γενικά είναι ένας τρόπος αγώνα που έχει δώσει αποτελέσματα, δεν είναι όμως αυτοσκοπός.
Τέλος, δεν είναι μια κατάληψη αυτό που στερεί το δικαίωμα των μαθητών στην εκπαίδευση. Είναι η επίθεση της κυβέρνησης. Ο αριθμός των μαθητών που παρατάνε το σχολείο πριν το απολυτήριο Λυκείου αυξάνεται συνέχεια τα τελευταία χρόνια, πράγμα που δείχνει ότι το δικαίωμα στην εκπαίδευση αμφισβητείται ανοιχτά. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, δεν μπορεί κανείς να πει ότι υπάρχει τέλος σ'αυτή τη διαδικασία. Το μόνο που μπορεί να αλλάξει την κατάσταση είναι οι αγώνες των μαθητών και όλου του λαού.
Το ζήτημα λοιπόν είναι κατά πόσο είναι κανείς διατεθειμένος να μπει σ'αυτούς τους αγώνες. Δικαιολογίες για το αντίθετο υπάρχουν και καλλιεργούνται πολλές. Η πραγματικότητα όμως είναι μία.