15 χρόνια από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου: Με αγώνες τιμάμε τους νεκρούς μας!

Τι συνέβη στις 6 Δεκέμβρη του 2008;

Φέτος συμπληρώνεται ο 15ος χρόνος από τη δολοφονία του μαθητή Α. Γρηγορόπουλου από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού της αστυνομίας Επαμεινώνδα Κορκονέα. Ήταν 6 Δεκέμβρη του 2008 όταν ο 15χρονος βγήκε μία βόλτα με τους φίλους του για να καταλήξει λίγες ώρες αργότερα νεκρός από το όπλο ενός αστυνομικού στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια. «Φίλε με χτύπησαν..» μάθαμε πως ήταν τα τελευταία του λόγια λίγο πριν αφήσει την τελευταία του ανάσα... Από την πρώτη στιγμή τα κυβερνητικά επιτελεία με όλα τους τα μέσα έσπευσαν να καλύψουν το έγκλημα, αναπαράγοντας τα εξωπραγματικά σενάρια της αστυνομίας.

• Είπαν ότι προηγήθηκε επίθεση με πέτρες και μπουκάλια από τους νεαρούς εναντίον των δύο ειδικών φρουρών της αστυνομίας που βρίσκονταν παρόντες.
• Στην πρώτη κατάθεση των αστυνομικών Κορκονέα και Σαραλιώτη έγινε λόγος για δύο πυροβολισμούς στον αέρα και για έναν στο έδαφος, η σφαίρα του οποίου εξοστρακίστηκε χτυπώντας το σώμα του Αλέξη.
• Ενώ οικογένεια και φίλοι θρηνούσαν, τα ΜΜΕ καθημερινά διαστρέβλωναν την πραγματικότητα.

Μετέτρεπαν το θύμα σε θύτη, ρωτούσαν για ένα νεκρό παιδί «τι ήθελε τέτοια ώρα στα Εξάρχεια;» Όλα αυτά τα ψέματα που αναπαράχθηκαν με μεγάλη προθυμία από το σύνολο του κρατικού μηχανισμού διαψεύσθηκαν απευθείας. Υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες, ακόμη και ιατροδικαστικές εκθέσεις που επιβεβαίωσαν πως ο θάνατος προκλήθηκε από την ευθεία βολή του αστυνομικού απέναντι στον μαθητή! Αλλά πολύ περισσότερο δεν έπεισαν τη νεολαία που από το πρώτο βράδυ πλημμύρισε τους δρόμους με τη δίκαιη οργή της!

Αυτή η σφαίρα δεν έπεσε τυχαία

Παρά την συντονισμένη προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τη δολοφονία, η νεολαία με τους πιο αποφασιστικούς όρους βρέθηκε στην πρώτη γραμμή. Με καθημερινές διαδηλώσεις, αμέτρητες καταλήψεις σε σχολεία και σχολές εκφράστηκε η οργή απέναντι σε ένα σύστημα που στερεί ζωές και όνειρα. Οι μαθητές κατανόησαν πολύ καλά πως δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό και για ολόκληρες εβδομάδες βρίσκονταν καθημερινά στους δρόμους. Σε περίοδο κρίσης, επιβεβαιώθηκε πως η νέα γενιά όχι απλά ήταν ένα καζάνι που έβραζε, αλλά πως και το σύστημα πάντα τρέμει την φωνή της όταν βγαίνει μπροστά και διεκδικεί. Δεν στοχεύουν τυχαία τη νεολαία, γνωρίζουν την οργή της και πολύ περισσότερο, τις δυνάμεις της!

15 χρόνια μετά η φασιστικοποίηση βαθαίνει, η νεολαία παραμένει στο στόχαστρο...

Δε σταματάμε να μαθαίνουμε νέα περιστατικά σκληρής κρατικής καταστολής. Ο άγριος ξυλοδαρμός της 16χρονης στο Νέο Ηράκλειο, ο βασανισμός του 17χρονου στο Α.Τ. της Μήλου, οι δολοφονημένοι ρομά Χ. Μιχαλόπουλος, Ν. Σαμπάνης, Κ. Φραγκούλης, ο άγριος ξυλοδαρμός μέχρι θανάτου του 58χρονου Κ. Μανιουδάκη στα Χανιά, έρχονται να συμπληρώσουν την ήδη πολύ μεγάλη λίστα των θυμάτων της κρατικής καταστολής και της τρομοκρατίας. Είναι περιστατικά που δεν περιορίζονται στην «αστυνομική αυθαιρεσία», αλλά αντίθετα εκφράζουν τη δολοφονική πολιτική του συστήματος. Η φασιστικοποίηση βαθαίνει, έκφραση της οποίας υπήρξε και η αποφυλάκιση του δολοφόνου Κορκονέα 11 χρόνια αργότερα από το θάνατο του Αλέξη...

Οι μαθητές βλέπουμε να ετοιμάζουν ένα μέλλον που δεν μας χωράει: ΕΒΕ και τράπεζα θεμάτων μας πετάνε έξω από τα πανεπιστήμια. Μας προτείνουν σαν εναλλακτική την απλήρωτη-παιδική εργασία της μαθητείας. Ψηφίζουν νόμους στα εργασιακά για να τελειώσουμε το σχολείο και να δουλεύουμε 16 ώρες τη μέρα, χωρίς δικαιώματα. Βαφτίζουν τις καταλήψεις μας ενδοσχολική βία και μας στέλνουν στα μαθητοδικεία. Μας μαθαίνουν να μισούμε τους γειτονικούς λαούς για να μας προετοιμάσουν για το μέλλον των πολέμων και της προσφυγιάς.

Να βάλουμε φραγμό στην επίθεση, με οργάνωση και αντίσταση να απαντήσουμε για τις ζωές και το μέλλον μας!