Ένας 17χρονος συμμαθητής μας, ο Βασίλης Μερκούρι, σκοτώθηκε το Σάββατο 3 Σεπτέμβρη την ώρα που δούλευε ως διανομέας. Ένας 17χρονος συμμαθητής μας που δεν θα ξαναμπεί στο σχολείο του, δεν θα τον ξαναδούν η οικογένεια, οι φίλοι και οι καθηγητές του. Ο αγώνας για την επιβίωση, για να μπορεί να συνεισφέρει στα οικονομικά της οικογένειας, δυστυχώς του στέρησε τελικά την ίδια τη ζωή.
Ο Βασίλης, μαθητής στο ΕΠΑΛ Μαρκόπουλου, εργαζόταν αδήλωτος και ανασφάλιστος σε επιχείρηση εστίασης στον Ωρωπό Αττικής. Δεν «φαινόταν» πουθενά, ήταν ένας από τους χιλιάδες «αόρατους» αλλά σκληρά εργαζόμενους, χωρίς κανένα κατοχυρωμένο δικαίωμα. Ο Βασίλης έπεσε θύμα της βάρβαρης πολιτικής της εργοδοσίας να απασχολεί -παράνομα- μέχρι και ανήλικους, για να μειώνονται τα έξοδα και να αυξάνονται τα κέρδη. Στο βωμό του γρήγορου κέρδους, το κεφάλαιο ξεζουμίζει τους εργαζόμενους, μη διστάζοντας να τους οδηγήσει ως και το θάνατο.
Είναι ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται για την «κακιά στιγμή», αλλά για μια συνολική πολιτική επιλογή του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων που το υπηρετούν. Μια πολιτική επιλογή που στερεί διαρκώς δικαιώματα από τους εργαζόμενους, τους εξαναγκάζει να κάνουν 2 και 3 δουλειές για να βγει ο μήνας, τους ωθεί στην ακραία φτώχεια και εκμετάλλευση.
Το ίδιο μέλλον -και χειρότερο- ετοιμάζει και για τη νεολαία, η οποία όλο και περισσότερο αποκλείεται από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, μέσω και της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ). Με την Τράπεζα Θεμάτων συντηρούν μια διαρκή πίεση προς τους μαθητές προκειμένου να επιτύχουν στις προαγωγικές εξετάσεις. Θεσπίζουν το θεσμό της μαθητείας, για να μαθαίνει η νεολαία από νωρίς πως δεν πρέπει να σηκώνει κεφάλι και να διεκδικεί, πως πρέπει να λέει και ευχαριστώ που δουλεύει χωρίς δικαιώματα. Αυτό που τελικά καλείται να μάθει η νεολαία της μαθητείας, είναι η υπακοή και η πειθάρχηση στον εργοδότη.
ΔΕΝ ΧΩΡΑΜΕ στο μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν!
Ο άδικος θάνατος του συμμαθητή μας Βασίλη Μερκούρι και οι εξευτελιστικές συνθήκες κάτω από τις οποίες ήταν αναγκασμένος να δουλεύει μας γεμίζουν με οργή! Μας υπενθυμίζει ότι ο φυσικός χώρος των μαθητών είναι τα σχολεία και όχι τα κάτεργα της εργοδοσίας! Κανένας μαθητής δεν έπρεπε να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, εργαλείο για να αυγατίζουν τα κέρδη των εργοδοτών. Για να γίνει αυτό, απαιτείται μαζικός και παρατεταμένος αγώνας! Να οργανωθούμε σε κάθε σχολείο, να παλέψουμε στο πλάι των εργαζόμενων και άνεργων γονιών μας για ζωή με δικαιώματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου